فرارو- آکنه که معمولاً به عنوان اسکار آکنه شناخته می شود، یکی از شایع ترین بیماری های پوستی است و شایع ترین علت برای پزشکان پوست و مو است. متاسفانه پیشگیری و گاهی درمان این بیماری می تواند بسیار دشوار باشد، اما گزارش های اخیر نشان می دهد که دانشمندان ارتباطی بین این بیماری و سلول های چربی در پوست ما پیدا کرده اند که می تواند به ما در یافتن راه عملی برای مبارزه با آن کمک کند. ارسال.
به گزارش فراار، سلول های پوست ما که اسیدهای چرب تولید می کنند، ممکن است نقش ناشناخته ای در ظاهر آکنه داشته باشند. آزمایشات اخیر بر روی آکنه انسان و پوست موش نشان می دهد که آکنه و ضایعات پوستی توسط فیبروبلاست های تولید کننده چربی تنظیم می شوند. فیبروبلاست ها رایج ترین نوع سلول های بافت همبند در بدن ما هستند. آنها ساختار پوست ما را تولید و حفظ می کنند و همچنین برای بهبود زخم بسیار مهم هستند. با این حال، نقش آنها در ایجاد آکنه نسبتا نادیده گرفته شده است.
اکنون محققان دریافته‌اند که زیرمجموعه‌ای از فیبروبلاست‌های پوست – پیش‌سازهای سلول‌های چربی – می‌توانند توسط یک باکتری مولد آکنه معروف به نام Cutibacterium acnes تحریک شوند که مسئول ایجاد التهاب خاص آکنه است. وقتی به این عفونت مبتلا می‌شوید، به نظر می‌رسد که این فیبروبلاست‌های خاص تحریک می‌شوند تا در فرآیندی به نام آدیپوژنز به سلول‌های چربی تبدیل شوند. در همان زمان، این فرآیند کاتالیستیدین را آزاد می کند، یک پپتید با خواص ضد میکروبی.
ریچارد گالا، متخصص پوست در دانشگاه کالیفرنیا، سن دیگو، می گوید: «این یافته ها می تواند روش درمان آکنه را تغییر دهد. قبلاً اعتقاد بر این بود که فولیکول های مو مهمترین عامل ایجاد آکنه هستند. با این حال، در این مطالعه، سلول‌های خارج از فولیکول مو را بررسی کردیم و متوجه شدیم که این سلول‌ها تأثیر زیادی در مبارزه با باکتری‌ها و ایجاد آکنه دارند. آکنه یکی از شایع ترین بیماری های پوستی در جهان است، بنابراین در طول سال ها مطالعات علمی زیادی انجام شده است که در نهایت مجموعه ای از علل و مکانیسم های زمینه ای این عارضه را شناسایی کرده اند. با این حال، هنوز شکاف های زیادی در درک ما از شرایطی وجود دارد که دانشمندان هنوز به دنبال پاسخ های قانع کننده برای آن هستند.
بسیاری از مطالعات قبلی بر روی فولیکول مو و غدد چربی پشتیبان آن متمرکز شده‌اند که به روان کردن منافذ و پاکسازی سلول‌های مرده یا ناخالصی‌های پوست کمک می‌کنند. در افراد مبتلا به آکنه، فولیکول‌ها مسدود می‌شوند و برخی از انواع باکتری‌ها در داخل آن تکثیر می‌شوند که به دلیل ترشح سموم و سایر اثرات موضعی منجر به التهاب می‌شود. رتینوئیدهای موضعی برای درمان آکنه های شدید خوب هستند زیرا می توانند به باز شدن منافذ و کاهش التهاب کمک کنند. اما این درمان می تواند از راه های دیگری نیز به ما کمک کند.
بیوپسی پوست در بیماران مبتلا به آکنه نشان داده است که رتینوئیدها می توانند کاتالیستیدین را در بین برخی فیبروبلاست های پوست افزایش دهند و به دلیل وجود سلول های چربی تازه تولید شده، رشد باکتری های بیشتری را کاهش دهند. در همان زمان، آزمایشات روی موش ها نتایج مشابهی را نشان داد. محققان می‌گویند: «به نظر می‌رسد اثر فیبروبلاست‌ها بر روی آکنه منعکس‌کننده تعادل بین میزبان و میکروب است». سلول های تحریک شده توسط C. acnes کاتالیستیدین را آزاد می کنند که در واقع علیه باکتری C. acnes عمل می کند. با این حال، به نظر می رسد افزایش سنتز لیپید باعث افزایش C. acnes می شود. این یک شمشیر دو لبه است، اما اگر بتوانیم بفهمیم که چگونه یک طرف حمله ایمنی را خاموش کنیم، می تواند به درمان مستقیم آکنه کمک کند.
امروزه درمان با رتینوئید فقط در موارد شدید مورد استفاده قرار می گیرد زیرا در صورت باردار شدن بیمار می تواند باعث ناهنجاری های جنینی شود. اگر محققان بتوانند بفهمند چه چیزی فیبروبلاست ها را برای تولید کاتالیستیدین تحریک می کند، می توانیم به این پپتید ضد التهابی کمک کنیم و عوارض جانبی کمتری داشته باشیم. هالو می‌گوید: «انتشار بالای کاتالیستیدین در بافت بیوپسی آکنه، یافته‌ای بسیار جالب برای ما بوده است، و دانستن این موضوع به ما کمک می‌کند تا درمان هدفمندتری برای آکنه ایجاد کنیم.» نتایج این مطالعه در مجله حاضر موجود است پزشکی ترجمه علوم منتشر می شود.
منبع: Sciencealert
ترجمه: مصطفی جرفی فرارو
