اگر پوتین پیروز شود چه اتفاقی می افتد؟

فرارو- مایکل کیماژ; او استاد تاریخ در دانشگاه کاتولیک آمریکا و عضو مهمان صندوق مارشال آلمان است. وی از سال 2014 تا 2016 در دفتر برنامه ریزی سیاست وزارت امور خارجه ایالات متحده با تخصص در اوکراین و روسیه کار کرد. او به طور گسترده در مورد امور بین الملل، روابط ایالات متحده و روسیه و تاریخ دیپلماتیک ایالات متحده می نویسد. آخرین کتاب او، آزادی غرب: داستان یک ایده در سیاست خارجی آمریکا، در آوریل 2020 منتشر شد. وی رئیس هیئت مشورتی این موسسه است.

---

به گزارش فرارو به نقل از فارن افرز; ایالات متحده و متحدانش با پیوستن روسیه به جنگ داخلی سوریه در تابستان 2015 شوکه شدند. باراک اوباما، رئیس جمهور وقت ایالات متحده، با ناامیدی گفت که سوریه برای روسیه و رئیس جمهور ولادیمیر پوتین “باتلاق” خواهد بود و سوریه ویتنام، روسیه یا افغانستان، پوتین است. نظر او اشتباه فاحشی بود که بالاخره فاش شد.

سوریه برای پوتین به لرزه تبدیل نشده است. روسیه با نجات بشار اسد، رئیس جمهور سوریه از شکست قریب الوقوع و سپس تبدیل ارتش به اهرم دیپلماتیک، مسیر جنگ را تغییر داد. این امر هزینه ها و ضررها را ثابت نگه داشته است. اکنون نمی توان روسیه را در سوریه نادیده گرفت. هیچ توافق دیپلماتیکی وجود نداشت. در عوض، مسکو نفوذ بیشتری از اسرائیل بر لیبی به دست آورد و شریک وفادار خود اسد را برای برنامه ریزی حکومت روسیه در سوریه حفظ کرد. در سوریه، دولت اوباما نمی توانست احتمال مداخله موفق روسیه را پیش بینی کند.

در زمستان‌های سورئال ۲۰۲۱ و ۲۰۲۲، ایالات متحده و اروپا در حال بازاندیشی برای مداخله نظامی بزرگ روسیه هستند، این بار در این قاره و بار دیگر، با هشدار بسیاری از تحلیلگران درباره عواقب وخیم برای متجاوز. در 11 فوریه، جیمز کلرلی، معاون وزیر امور خارجه بریتانیا در اروپا، پیش‌بینی کرد که یک جنگ تمام عیار در اوکراین به یک «باتلاق» برای روسیه تبدیل خواهد شد.

یک تحلیل منطقی از ارزش و مزایا استدلال می کند که هزینه یک جنگ تمام عیار در اوکراین برای کرملین بسیار بالا خواهد بود و منجر به خونریزی قابل توجهی خواهد شد. ایالات متحده تخمین می زند که 50000 غیرنظامی کشته شده اند. شروع جنگ علاوه بر تضعیف حمایت پوتین در میان نخبگان روسیه که شخصاً دچار تنش های بیشتری با اروپا شده اند، می تواند اقتصاد روسیه را تهدید کند و مردم روسیه را از پوتین دور کند. در عین حال، جنگ می تواند نیروهای ناتو را به مرزهای روسیه نزدیک کند و روسیه را در مقابل مقاومت اوکراین برای سال های آینده قرار دهد.

بر اساس این دیدگاه، روسیه در دام یک فاجعه بداهه گرفتار خواهد شد. با این حال، به نظر می رسد تحلیل هزینه ها و منافع پوتین به نفع تغییر وضعیت موجود در اروپا باشد. رهبری روسیه خطرات بیشتری می‌پذیرد و علاوه بر بحث در مورد سیاست‌های روزمره پوتین، در حال انجام مأموریتی تاریخی برای تقویت اهرم روسیه بر اوکراین است (همانطور که اخیراً در بلاروس و قزاقستان انجام شد).

از دیدگاه مسکو، پیروزی در اوکراین در دسترس است. البته روسیه به سادگی می تواند بحران کنونی را طولانی کند. با این حال، اگر محاسبات کرملین درست باشد، همانطور که به سوریه ختم شد، ایالات متحده و اروپا باید برای فرصت هایی غیر از باتلاق آماده شوند. اگر روسیه در اوکراین پیروز شود چه اتفاقی می افتد؟

دوران جدیدی برای ایالات متحده و اروپا زمانی آغاز خواهد شد که روسیه کنترل اوکراین را در دست بگیرد یا بتواند کشور را در مقیاس وسیع بی ثبات کند. رهبران آمریکا و اروپا با چالشی دوگانه روبرو خواهند شد: بازنگری در امنیت اروپا و اجتناب از جنگ بزرگتر با روسیه. همه طرف ها باید توانایی های دشمنان مسلح هسته ای را در رویارویی مستقیم در نظر بگیرند. دو مسئولیت دفاع قاطعانه از صلح اروپا و اجتناب از تشدید تنش های نظامی لزوماً با روسیه سازگار نیست. ایالات متحده و متحدانش ممکن است برای ایجاد نظم جدید امنیتی اروپا در نتیجه اقدام نظامی روسیه در اوکراین بسیار ناآماده باشند.

برای روسیه، پیروزی در اوکراین می تواند اشکال مختلفی داشته باشد. مانند سوریه، پیروزی لزوما به یک راه حل پایدار منجر نمی شود. این پیروزی می تواند شامل ایجاد یک دولت سازگار در کیف یا تجزیه اوکراین باشد. از سوی دیگر، شکست ارتش اوکراین و مذاکرات برای تسلیم شدن آن می تواند در واقع اوکراین را به یک کشور شکست خورده تبدیل کند. روسیه همچنین می تواند از حملات سایبری مخرب و اطلاعات نادرست برای حمایت از تهدیدها و اجبار برای فلج کردن اوکراین و ایجاد تغییر رژیم استفاده کند. با هر یک از این نتایج، اوکراین عملا از غرب جدا خواهد شد.

اگر روسیه با ابزار نظامی به اهداف سیاسی خود در اوکراین دست یابد، اروپا آن وضعیت قبل از جنگ را نخواهد داشت. در این صورت هیچ احساسی وجود نخواهد داشت که اتحادیه اروپا یا ناتو می توانند صلح را در این قاره تضمین کنند. در عوض، امنیت در اروپا باید به حفاظت از اعضای کلیدی اتحادیه اروپا و ناتو کاهش یابد. همه کشورهای غیر عضو ناتو، به جز فنلاند و سوئد، به تنهایی با روسیه مخالفت خواهند کرد. ممکن است لزوماً تصمیمی آگاهانه برای پایان دادن به سیاست گسترش ناتو نباشد، اما این سیاستی است که عملی می شود. در محاصره روسیه، اتحادیه اروپا و ناتو دیگر نمی توانند سیاست های بلندپروازانه ای را در خارج از مرزهای خود دنبال کنند. آمریکا و اروپا در یک جنگ اقتصادی دائمی با روسیه خواهند بود.

غرب به دنبال اعمال تحریم‌های گسترده خواهد بود که روسیه احتمالاً با اقدامات سایبری و باج‌گیری انرژی به دلیل عدم تقارن اقتصادی، مقابله به مثل خواهد کرد. چین می تواند در این رقابت اقتصادی در کنار روسیه باشد. روسیه از هر فرصتی برای تأثیرگذاری بر افکار عمومی و انتخابات کشورهای اروپایی با روش های منصفانه و ناعادلانه استفاده خواهد کرد. در هر صورت روسیه از بی ثباتی سیاسی اروپا و هرج و مرج در این قاره استقبال و حمایت خواهد کرد. در مقابل، حاکمیت روسیه بر اوکراین طیف وسیعی از بی ثباتی و خطر را از استونی گرفته تا لهستان تا رومانی ایجاد خواهد کرد.

تا زمانی که حضور روسیه در اوکراین ادامه داشته باشد، همسایگان اوکراین آن را تحریک آمیز و غیرقابل قبول خواهند دانست و برای برخی به عنوان تهدیدی برای امنیت این کشور تلقی خواهد شد. در میان این تغییر در پویایی نظم در اروپا باید در درجه اول توسط ارتش در نظر گرفته شود. از آنجایی که روسیه دست‌های قوی‌تری در عرصه نظامی نسبت به اقتصاد دارد، به نفع کرملین است که نهادهای غیرنظامی مانند اتحادیه اروپا را به حاشیه راند.

اگر روسیه اوکراین را شکست دهد، موقعیت آلمان در اروپا به طور جدی زیر سوال خواهد رفت. آلمان یک کشور نظامی حاشیه ای است که هویت سیاسی خود را پس از جنگ بر روی دست کشیدن از جنگ بنا نهاده است. دایره دوستان اطراف آلمان، به ویژه در اروپای شرقی، لهستان و کشورهای بالتیک، از سوی روسیه با تهدید بی‌ثباتی مواجه خواهند شد.

فرانسه و بریتانیا به لطف ارتش های نسبتاً قوی و سنت طولانی مداخله نظامی، رهبری امور اروپا را بر عهده خواهند گرفت. با این حال، ایالات متحده یک بازیگر کلیدی در اروپا باقی خواهد ماند. ناتو، مانند کشورهای آشفته و آسیب پذیر اروپای شرقی، به حمایت ایالات متحده از کشورهای خط مقدم در یک خط تماس بسیار بزرگ، گسترده و نامشخص با روسیه، از جمله بلاروس و بخش هایی از اوکراین که تحت کنترل روسیه است، بستگی دارد. کشورهای اروپای شرقی از جمله استونی، لتونی، لیتوانی، لهستان و رومانی احتمالاً تعداد قابل توجهی از نیروهای ناتو را به طور دائم مستقر خواهند کرد.

برای فنلاند و سوئد غیرممکن است که درخواست عضویت در تعهد ماده 5 ناتو را رد کنند. اتحادیه اروپا و ناتو هرگز یک رژیم جدید تحت حمایت روسیه در اوکراین را به رسمیت نمی شناسند. با این حال، آنها با مشکل مشابه بلاروس روبرو خواهند شد: تحریم ها به شهروندان عادی کشور تحت تحریم آسیب می رساند و محافظت و دسترسی به غیرنظامیان غیرممکن خواهد بود. برخی از اعضای ناتو قیام در اوکراین را تشدید خواهند کرد که روسیه با تهدید اعضای ناتو به آن پاسخ خواهد داد. مشکل اوکراین بسیار بزرگ خواهد بود.

پناهجویانی که در جبهه های مختلف حضور دارند احتمالا میلیون ها نفر فرار می کنند. یگان‌های ارتش اوکراین که مستقیماً شکست نخورده‌اند، به جنگ ادامه خواهند داد، که منعکس کننده جنگ چریکی است که منجر به فروپاشی اروپا در طول جنگ جهانی دوم شد. ادامه تشدید تنش ها بین روسیه و اروپا ممکن است از نظر نظامی سرد باشد، هرچند احتمالاً از نظر اقتصادی گرم باشد.

روسیه احتمالا هم در فضای مجازی و هم در بخش انرژی انتقام خواهد گرفت. مسکو دسترسی به کالاهای حیاتی مانند تیتانیوم را که دومین صادرکننده بزرگ جهان است، محدود خواهد کرد. این جنگ فرسایشی آزمونی برای هر دو طرف خواهد بود. هجوم گسترده پناهجویان به اروپا به سیاست حل نشده اتحادیه اروپا در قبال پناهندگان دامن می زند و بستر مناسبی برای پوپولیست ها ایجاد می کند. لحظه تعیین کننده نبردهای اطلاعاتی، سیاسی و سایبری، انتخابات ریاست جمهوری آمریکا در سال 2024 خواهد بود. آینده اروپا به این انتخابات بستگی دارد. انتخاب دونالد ترامپ یا نامزدی مانند او می تواند روابط اروپا و آمریکا را خراب کند و موقعیت ناتو و تضمین های امنیتی آن برای اروپا را زیر سوال ببرد. برای ایالات متحده، پیروزی روسیه پیامدهای عمیقی بر استراتژی کلان آن در اروپا، آسیا و خاورمیانه خواهد داشت.

اول، موفقیت روسیه در اوکراین مستلزم حرکت واشنگتن به سمت اروپا است. هیچ ابهامی در مورد ماده 5 ناتو (ماده ای که در زمان ترامپ بود) مجاز نخواهد بود. تنها تعهد قوی ایالات متحده به امنیت اروپا، روسیه را از ایجاد شکاف بین کشورهای اروپایی باز می دارد. با توجه به اولویت های رقابت، به ویژه اولویت های پیش روی ایالات متحده در روابط رو به وخامت خود با چین، این امر دشوار خواهد بود.

جنگ در اوکراین، ناتو را نه تنها به عنوان ابزاری برای استفاده در خارج از منطقه، مانند جنگ در افغانستان، بلکه به عنوان یک اتحاد نظامی-دفاعی منحصر به فرد برای انجام این کار احیا خواهد کرد. تهاجم گسترده‌تر روسیه به اوکراین باید هر عضو ناتو را به افزایش هزینه‌های دفاعی سوق دهد.

برای اروپایی‌ها، این آخرین درخواست برای بهبود قابلیت‌های دفاعی اروپا همراه با ایالات متحده برای کمک به ایالات متحده برای مقابله با بحران روسیه و چین است. برای مسکو که اکنون در تقابل دائمی با غرب است، پکن می تواند به عنوان یک پایگاه اقتصادی و شریک در مقابله با هژمونی آمریکا عمل کند، اما هیچ تضمینی وجود ندارد که تشدید تنش ها در اوکراین به نفع روابط چین و روسیه باشد.

جاه طلبی های چین برای تبدیل شدن به قطب مرکزی اقتصاد اوراسیا به دلیل ابهامات جنگ تضعیف خواهد شد. در آن زمان، خشم چین از روسیه، واشنگتن و پکن را به هم نزدیک نکرد، اما می‌توانست راه را برای مذاکرات جدید بین پکن و واشنگتن هموار کند.

اقدامات روسیه که منطقه وسیع‌تری را بی‌ثبات می‌کند، می‌تواند ترکیه را به سمت ایالات متحده سوق دهد که به نوبه خود می‌تواند بین آنکارا و مسکو شکاف ایجاد کند. این یک تحول مثبت برای ناتو خواهد بود و فرصت های بیشتری را برای مشارکت آمریکا و ترکیه در خاورمیانه فراهم می کند. ترکیه در آن زمان نه به عنوان یک مهاجم، بلکه به عنوان متحدی عمل می کرد که از ابتدا باید این نقش را ایفا می کرد.

واقعیت این است که دو قدرت بزرگ هسته ای (ایالات متحده و روسیه) باید خشم خود را کنترل کنند، صرف نظر از اینکه جهان بینی آنها چقدر از هم دور است و هر چقدر هم که از نظر ایدئولوژیک مخالف باشند.

این یک ترفند بسیار حیله گر خواهد بود: وضعیت جنگ اقتصادی و مبارزه ژئوپلیتیکی در سراسر قاره اروپا در حالی که وضعیتی را حفظ می کند که اجازه نمی دهد تشدید تنش ها به یک جنگ تمام عیار تبدیل شود. در عین حال، اگر ایالات متحده تصمیم به بازسازی حضور خود پس از خروج فاجعه‌بار از افغانستان بگیرد، دامنه رویارویی ایالات متحده و روسیه می‌تواند در بدترین حالت به جنگ‌های نیابتی در خاورمیانه یا آفریقا کشیده شود. با گسترش بحران در اوکراین، غرب نباید روسیه را دست کم بگیرد. ما نباید به داستان های الهام گرفته از رویاها تکیه کنیم. پیروزی روسیه در اوکراین یک تخیل نیست. تلاش روسیه برای برقراری نظم را می توان با تلاش غرب برای برقراری نظم مقایسه کرد.